Leielandscholen campus Sint Theresia Kortrijk
‘Zeg, Lars! Wat heeft dit te
betekenen?’ vroeg de blonde dame kwaad. ‘Een plastic zak, ma’, zei Lars
verveeld. ‘Zou je die zak niet even willen oprapen en weg gooien in de
vuilnisbak, alsjeblieft?’ vroeg ma wat geërgerd. Lars zuchtte. Hij nam me op en
gooide me zonder veel moeite bovenop het afval in de overlopende vuilnisbak.
‘De wind blaast me er zo weer af, hoor!’ riep ik. Hij hoorde me niet. Lars nam
z’n skateboard en rolde weg. ‘Dankjewel!’ riep ma Lars nog na. Daar lag ik dan,
leuk hoor. Bovenop een rotte appel en een halve Big Mac. Ik schrok van de wind, hij nam me mee. ‘Zie
je wel Larsje, ik heb het je nog gezegd!’ lachte ik.Ik zweefde vredig over een brug, voorbijrijdende auto’s lieten me dansen. Het walsje duurde niet heel erg lang want de wind duwde me op de grond. ‘Bedankt hoor, stomme wind. Ik krijg je nog wel!’ riep ik boos. Ik belandde in een plas modder. Zoals gewoonlijk.
‘Hallo!’ riep ik naar een oude dame
met een wit hondje. De dame hoorde me niet, haar hondje misschien wel want hij
kwam op me staan. ‘Hey! Zou je eens van me af willen gaan!’ snauwde ik. Het
hondje blafte en plaste op me. Bah, afschuwelijk!
In de verte zag ik een meisje
wandelen. Ik probeerde het opnieuw. ‘Hallo!’ riep ik nogmaals. Ze hoorde me
want ze kwam naar me toe, met enge witte handschoenen. Wat gaat ze met me doen?
Ik was bang.
Het meisje poseerde voor het toestel
en stak haar duim omlaag. Wat bedoelde ze daarmee? In haar andere hand hield ze
me stevig vast, zodat ik niet zou weg vliegen. Maar ik wou niets liever! Het
toestel maakte een geluidje en het meisje bedankte de mevrouw hartelijk.
Het meisje liep met me naar een
halfvolle vuilnisbak en ze gooide me erin. Nog net, kon ik boven de rand gluren
om te zien hoe ze glimlachend wegwandelde.
‘Dankjewel!’ riep ik nog snel.
‘Graag gedaan!’ knipoogde ze.
Hier hoor ik thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten